به نقل از «قدس آنلاین»

ناسا وجود چرخند قطبی در اورانوس را تایید کرد

تاریخ انتشار: ۴ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۲۹۸۰۶

به گزارش قدس آنلاین به نقل از آی‌ای، برای اولین بار دانشمندان توانسته‌اند شواهدی قوی از چرخش چرخند را در منطقه قطبی اورانوس به دست آورند.

چرخند(Cyclone) اصطلاحی در هواشناسی است که به بررسی مستقیم جهت حرکت یک توده هوا می‌پردازد. خود توده هوا نیز بستگی مستقیم به منطقه جغرافیایی و محدوده انتقالی توده هوا دارد، به گونه‌ای که جهت حرکت یک توده هوا در نیم‌کره شمالی با جهت حرکتی یک توده هوا در نیم‌کره جنوبی دقیقاً برعکس یکدیگر و برخلاف هم است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مطالعه ای که توسط ناسا انجام شده، امواج رادیویی منتشر شده از غول یخی اورانوس را بررسی کرده است.

دانشمندان پس از بررسی داده‌ها، این پدیده را در قطب شمال این سیاره تایید کردند. آنها توانستند با استفاده از بشقاب‌های آنتن رادیویی Very Large Array در نیومکزیکو، نماهای بی‌سابقه‌ای از این سیاره به دست آورند. این مشاهدات طی سال‌های ۲۰۱۵، ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ جمع آوری شده است.

پژوهشگران با این داده‌های دقیق توانستند آنچه را که در زیر ابرهای جو قطبی اورانوس اتفاق می افتد، بررسی کنند. داده‌ها شواهدی از گردش هوای خشک و گرم را در قطب شمال این سیاره یافت که یکی از نشانه‌های کلیدی یک چرخند قوی است.

الکس آکینز از آزمایشگاه پیشران جت ناسا در جنوب کالیفرنیا و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: این مشاهدات چیزهای بیشتری در مورد داستان اورانوس به ما می‌گوید. اینکه این دنیا بسیار پویاتر از آن چیزی است که فکر می‌کنید. اورانوس فقط یک توپ ساده آبی متشکل از گاز نیست. چیزهای زیادی در زیر پوست آن اتفاق می‌افتد.

کاوشگر «وویجر ۲» ناسا برای اولین بار این ویژگی چرخشی غیرعادی را در ناحیه قطبی اورانوس مشاهده کرد. در آن تصویر، یک ابر متان با نشانه‌هایی از بادهای پرسرعت در مرکز قطبی در مقایسه با محیط اطراف می‌چرخد. با این حال، اندازه‌گیری‌های فروسرخ انجام‌شده توسط این فضاپیما قادر به نشان دادن تغییرات دمایی که می‌تواند نشان‌دهنده این چرخند باشد، نبود.

حتی برای تلسکوپ‌های زمینی، به دلیل مدار غیر عادی این سیاره بیرون از منظومه شمسی، تعیین پویایی جوی این سیاره دشوار بود.

اما دانشمندان در این مطالعه به دلیل موقعیت فعلی این سیاره در مدار طولانی آن به دور خورشید، دید بهتری نسبت به همیشه پیدا کردند. از حدود سال ۲۰۱۵، این سیاره دید بهتری به تلسکوپ زمینی ارائه کرده است و بنابراین دانشمندان توانستند به مناطق قطبی اورانوس نگاه کنند.

ناسا می‌گوید که حداقل ۸۴ سال طول می‌کشد تا اورانوس یک دور کامل به دور خورشید بچرخد.

دانشمندان خاطرنشان می‌کنند که چرخند در اورانوس شکل فشرده‌ای را تشکیل می‌دهد که شبیه به آن چیزی است که در زحل توسط فضاپیمای کاسینی مشاهده شده است. اورانوس نیز مانند زحل، هوای گرم و خشک در هسته خود نسبت به محیط اطراف دارد.

آکینز می‌گوید: این واقعیت که ما هنوز در حال یافتن چیزهای ساده در مورد نحوه عملکرد جو اورانوس هستیم، واقعاً من را برای یافتن اطلاعات بیشتر در مورد این سیاره مرموز هیجان زده می‌کند.

با توجه به جدیدترین یافته‌ها، چرخندها یا ضد چرخندها اکنون در قطب‌های همه سیارات واقع در منظومه شمسی ما مشاهده شده‌اند، البته به غیر از سیاره عطارد که عملاً به دلیل نزدیکی بیش از حد به خورشید، جو ندارد.

نتایج این مطالعه در مجله Geophysical Research Letters منتشر شده است.

انتهای پیام

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: اورانوس قطبی اورانوس توده هوا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۲۹۸۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ستاره‌شناسان قوی‌ترین شواهد برای سیاره نهم را کشف کردند

تیمی از پژوهشگران می‌گویند پس از مطالعه‌ی گروهی از اجرام دوردست و ناپایدار که از مدار نپتون گذر می‌کنند، قوی‌ترین شواهد آماری را مبنی بر اینکه سیاره نهم واقعا در منظومه شمسی وجود دارد، پیدا کرده‌اند.

وقتی نوبت به کشف سیاره‌ها می‌رسد، پیدا کردن آنها در اطراف ستاره‌های دیگر در واقع کمی ساده‌تر از پیدا کردن آنها در اطراف ستاره خودمان است. به‌منظور پیدا کردن سیاره‌های جدید، اخترشناسان می‌توانند به لطف تکنیکی به نام «روش گذار»، افت نور هنگام عبور سیاره‌ها از مقابل ستاره میزبان را از طریق تلسکوپ‌ها مشاهده کنند.

ستاره‌شناسان همچنین با بررسی لرزش‌های ستاره که ناشی از سیاره‌هایی است که دور آن در گردش هستند، به وجود سیاره‌ها پی می‌برند. ازطریق این روش‌ها و چند روش دیگر، ما در چند دهه گذشته هزاران سیاره فراخورشیدی را کشف کرده‌ایم، درحالی‌که تعداد سیاره‌ها در منظومه شمسی همچنان هشت عدد باقی مانده است.

کشف سیاره‌های واقع در اطراف خورشید خودمان بر دو روش متکی است: رصد آنها در آسمان و شناسایی اختلالات جزئی در مدار اجرام دیگر. سیاره‌های زهره، عطارد، زحل، مشتری و مریخ همه ازطریق مشاهدات بصری کشف شدند.

اورانوس در سال ۱۷۸۱ زمانی کشف شد که ویلیام هرشل، ستاره‌شناس آلمانی دریافت جسم درخشانی در آسمان نسبت‌به ستاره‌های دیگر در حرکت است. نپتون زمانی کشف شد که اوربن لو وریه، اخترشناس و ریاضیدان فرانسوی متوجه شد مدار اورانوس با مدار پیش‌بینی‌شده توسط فیزیک نیوتنی متفاوت است. او پی برد که این پدیده می‌تواند توسط سیاره دیگری دورتر از اورانوس که بر مدار آن تاثیر می‌گذارد، توضیح داده شود و پیش‌بینی کرد سیاره کجا می‌تواند باشد.

اما کشف سیاره‌ها در منظومه شمسی ممکن است هنوز به پایان نرسیده باشد. در سال ۲۰۱۵، دو ستاره‌شناس موسسه فناوری کالیفرنیا شواهدی ارائه کردند که نشان می‌داد شش جرم فراتر از مدار نپتون به شکلی در کنار هم قرار گرفته‌اند که گویی توسط جرمی با نیروی گرانشی بزرگ در نزدیکی هم جمع شده‌اند. با وجود استدلال منتقدان مبنی بر اینکه تشخیص سیاره فرضی ممکن است به دلیل ناهنجاری آماری و سوگیری انتخاب باشد، تیم بر این باور است که اجرام مذکور ممکن است تحت‌تاثیر جرمی بزرگ‌تر در آن‌سوی مدار نپتون در گردش باشند.

پژوهشگران در مقاله‌ای جدید، با بررسی اجرام دارای دوره‌ی مداری طولانی که از مدار نپتون عبور می‌کنند، دریافتند که نزدیک‌ترین نقطه مدار آنها به خورشید در حدود ۱۵ تا ۳۰ واحد نجومی است. درمقابل، فاصله بین خورشید و زمین یک واحد نجومی است. آنها با انجام شبیه‌سازی‌هایی برای کشف آنچه که به بهترین نحو مدار این اجرام را توضیح می‌دهد، دریافتند مدلی که شامل سیاره عظیمی در آن‌سوی نپتون باشد، وضعیت پایدار این اجرام را خیلی بهتر از شبیه‌سازی‌هایی توضیح می‌دهد که در آنها سیاره نهم وجود ندارد. در این مدل، متغیر‌های دیگری مانند جزر و مد کهکشانی و تاثیر گرانشی ستاره‌های درحال عبور نیز درنظر گرفته شد.

گرچه یافته‌های مطالعه جدید جالب است، این تجزیه‌و‌تحلیل مکان پیدا کردن چنین سیاره‌ای را مشخص نمی‌کند. البته ممکن است به‌زودی با آغاز کار رصدخانه ورا روبین سرانجام اطلاعات قطعی‌تری درباره سیاره نهم به دست آوریم.

یافته‌های پژوهشگران در پایگاه مقاله‌های پیش‌انتشار آرکایو بارگذاری شده و برای انتشار در مجله‌ی The Astrophysical Journal Letters پذیرفته شده است.

منبع: زومیت

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم